Kirpi hakkında bilgi
Kirpi : Sırtı dikenlerle kaplı küçük bir memeli hayvandır.
Kirpi Yaşadığı yerler?
Güneydoğu Asya hariç, Asya ve Avrupa’da, Yeni Zelanda’da bulunurlar. Avrupa’dan götürülmüştür. Özellikleri: Sırtı dikenlerle kaplı küçük bir memeli. Boyu 13-30 cm, ağırlığı ise 400-1200 gr kadardır. Zehirlere karşı çok dayanıklıdır. Tehlike anında tostoparlak olup dikenlerini kabartır. Ömrü: 18 yıl kadar. Çeşitleri: adi kirpi (E. europaeus) ve Malaya kirpisi (G. gymnura) familyanın iyi bilinen türleridir. Oklu kirpiler ise farklı takım ve familyadandırlar.
Kirpinin özellikleri nelerdir?
Böcekçiller (İnsectivora) takımından, sırt yüzeyi dikenlerle kaplı bir memeli. İşitme ve koku alma duyuları çok hassas gececi hayvanlardır. 5 cm uzunluktaki kuyruklarıyla beraber boyları 33 cm’yi bulur. Ağırlıkları 400-1200 gr arasındadır. Dikenlerinin uzunluğu 2-3 cm ve çapları 1-2 milimetredir. Yuvarlak burunlu, küçük kulaklı ve oldukça ileri fırlamış gözleri vardır.
Kirpilerin kaç parmağı vardır?
Ayakları güçlü ve çengel tırnaklı beşer parmağa sahiptir.
Kirpikler kaç yıl yaşar?
Ortalama yaşam süreleri 4-6 yıl olup maksimum 18 yıla kadar da uzayabilmektedir.
Kirpiler koşabilen, tırmanabilen ve yüzebilen çevik hayvanlardır. Herhangi bir tehlike karşısında hemen dikenli bir top halini alırlar. Böylece oksuz olan karın kısmını da korumuş olurlar. Dikenlerinin dayanıklılık ve hafifliği içlerinde bulunan hava boşluğu bölümlerinden ileri gelir. Değişikliğe uğramış kıllardan başka bir şey olmayan dikenler, deriye sıkıca bağlıdır. Deri altındaki kısımları iri ve yuvarlak topuzlar halindedir. Oklu kirpilerinki gibi kolaylıkla çıkmayan dikenler sarı ve kahverengi çizgilidir. Fakat beyaz ve siyah olanları da vardır. Bir kirpinin vücut yüzeyinde 6000 kadar diken mevcuttur. Malaya kirpisi dikensizdir.
Kirpiler ne yiyerek beslenir?
Çoğunlukla böcek, Arı, sümüklüböcek, kurbağa, solucan, nadiren küçük fare ve yılan yavrularını yer.
Genellikle rakımı az olan yerlerde ve çöllerde yaşarlar.
Mutedil (ılıman) iklimlerde yaşayanlar kış uykusuna, çöllerde yaşayanlar ise, yaz uykusuna yatarlar. İçi yosun ve yaprakla döşeli toprak altı yuvalarında iki çıkış deliği vardır. Kışlık ve yazlık yuvaları ayrıdır. Seçtiği yosun ve yaprakları, üzerlerine yuvarlanarak, dikenlerine saplar. Bu suretle yuvasına taşır. Gece avlanmaya çıkar. Böcekçil olmakla beraber, solucan ve kabuksuz sümüklü böceklere çok düşkündür. Zaman zaman bitkisel besin de yerler. Hamam böceklerini yediklerinden bazı evlerde evcil olarak da beslenirler.
Kirpiler, zehirlere karşı son derece dayanıklı hayvanlardır.
Yılanların da amansız düşmanıdır. Dişi kirpiler, erkeklerinden daha güçlü ve dayanıklıdır. Dikenlerini bir saldırı silahı olarak değil de savunma aracı olarak kullanırlar. Bütün sürüngenlere düşman olmakla beraber, Avrupa engereğine karşı özel ilgi duyarlar. Güneşliyen bir engerek görünce arkasından sessizce yaklaşarak dişleriyle kuyruğunu yakalar ve hemen topaç olurlar. Kuyruğu sıkıştırılan yılan hırsla saldırılar yapar. Fakat dikenli topa hiçbir şey yapamaz. Sonunda yılan yorularak serilir. O zaman kirpi topaçlıktan sıyrılarak yaralı yılanı ensesinden kavrayarak kıtır kıtır yer.
Bir biyolog, büyükçe bir sandık içinde 6 yavrusuyla beraber beslediği dişi kirpinin yanına, son derece zehirli bir engerek koydu.
Yavrularını emzirmekte olan kirpi düşmanını görünce usulca ayağa kalkarak uzanan engereğe yaklaştı. Yılanı, baş ucundan kuyruğa kadar korkusuzca koklamaya başladı. Engerek tıslayarak bu küçük saldırganı burun ve dudaklarından birkaç defa ısırdı. Kirpi, yılanla alay edercesine istifini bozmadan yaralarını yaladı ve yılanı koklamaya devam etti. Bu arada bir defa da dilinden ısırıldı. Sonunda yılanı ensesinden kavrayarak yarısına kadar kemirerek yedi. Sonra da hiçbir şey olmamışçasına yavrularının başına dönerek onları emzirmeye devam etti. Akşama kadar yılanın kalan yarısını da bitirdi. Ertesi gün 2-3 engerek yavrusu daha yediği halde, kendisinde ve yavrularında zehirden dolayı bir etki görülmedi. Kirpi adeta canlı bir panzehir deposudur. Zehire karşı gösterdiği reaksiyon incelenmektedir.
Gebelik süreleri 30-39 gün sürer. Bir defada 4-5 veya daha fazla yavru doğurabilir. Yavrular gözleri kapalı doğar. Birkaç saat içinde dikenler deriyi delerek çıkmaya başlar.
Zehirli yılanların bol olduğu sıcak bölgelerde yılanlara karşı kirpi ile mücadele yapılmaktadır. Buralarda kirpi üretilerek yılanlar kontrol altına alınmaktadır.
Kirpi eti yemenin ekzema, mayasıl hastalıklarına ve gelincik yani fil hastalığına iyi geldiği Hayatü’l-Hayvan kitabında yazılıdır. İslam dininin Hanefi ve Hanbeli mezheplerinde kirpi eti yemenin caiz olmadığı, Şafii ve Maliki mezheplerinde caiz olduğu bildirilmiştir. Başka çare kalmazsa Şafii ve Maliki mezhepleri taklid edilerek ilaç için yenebilir. Kirpiyi kesmek için bir büyükçe leğen içine su konur. Buraya bırakılan kirpi sudan başını çıkarınca bıçakla boynu kesilir.
Adi kirpilerin oklu kirpilerle hiçbir yakınlığı yoktur. Oklu kirpiler, kemirici otçul hayvanlardır. Okları da en ufak bir sarsıntıda koparak düşer. Gebelik süreleri 7 ay kadar sürer. Gözleri açık, vücudu dikenli tek yavru doğururlar. Vücutları daha iri ve okları bazan 50 cm’ye kadar ulaşır.
Kirpiler, memeli hayvanlar arasında benzersiz özelliklere sahip, dünya genelinde çeşitli bölgelerde yaşayan ilginç canlılardır.
Kirpiler hakkında detaylı bilgi:
Genel Bilgiler
- Bilimsel Adı: Erinaceidae (Kirpigiller)
- Tür Sayısı: Kirpigiller ailesinde yaklaşık 17 tür bulunmaktadır.
- Yaşam Alanları: Avrupa, Asya ve Afrika’nın çeşitli bölgelerinde yaygın olarak bulunurlar. Bazı türler Yeni Zelanda gibi yerlere de insanlar tarafından getirilmiştir.
Fiziksel Özellikler
- Büyüklük ve Ağırlık: Kirpilerin büyüklüğü ve ağırlığı türe bağlı olarak değişir. Genellikle 14 ila 30 cm uzunluğunda ve 400 ila 1200 gram ağırlığında olurlar.
- Dikenler: Kirpilerin en belirgin özelliği, sırtlarını ve yanlarını kaplayan keskin dikenlerdir. Bu dikenler, keratin adı verilen bir proteinden yapılmıştır ve onları yırtıcılardan korur.
- Renk: Kirpilerin renkleri genellikle kahverengi, gri veya beyazın tonlarındadır. Dikenlerinin rengi de benzer tonlarda olabilir.
Davranış ve Yaşam Tarzı
- Gececilik: Kirpiler çoğunlukla gece aktiftir. Geceleri yiyecek aramak için dışarı çıkarlar ve gündüzleri yuvalarında dinlenirler.
- Yuva Yapma: Kirpiler genellikle yer altına veya çalılıkların arasına yuva yaparlar. Kış aylarında soğuktan korunmak için yuvalarını daha derin yapabilirler.
- Hibernasyon: Soğuk iklimlerde yaşayan bazı kirpi türleri kış aylarında kış uykusuna (hibernasyon) yatar. Bu süreçte metabolizmaları yavaşlar ve enerji tasarrufu sağlarlar.
Beslenme
- Omnivor Diyet: Kirpiler omnivor yani hem etçil hem de otçuldurlar. Beslenme şekilleri arasında böcekler, solucanlar, salyangozlar, küçük omurgalılar, meyve, sebze ve mantarlar bulunur.
- Yiyecek Arama: Kirpiler yiyecek ararken keskin koku alma duyularını kullanırlar. Geceleri aktif oldukları için avlarını kolayca bulabilirler.
Üreme ve Yavru Bakımı
- Üreme Dönemi: Kirpiler genellikle ilkbahar ve yaz aylarında çiftleşirler.
- Gebelik ve Doğum: Dişi kirpiler yaklaşık 35-58 gün süren bir gebelik döneminden sonra 4-7 arası yavru doğurur.
- Yavru Bakımı: Yavrular doğduklarında kör ve savunmasızdır. Anneleri tarafından yaklaşık 4-7 hafta boyunca emzirilirler. Dikenleri doğumdan kısa bir süre sonra sertleşir.
Koruma ve Tehditler
- Doğal Tehditler: Kirpilerin doğal düşmanları arasında baykuşlar, tilkiler, porsuklar ve yılanlar bulunur.
- İnsan Kaynaklı Tehditler: Kirpiler ayrıca habitat kaybı, trafik kazaları ve pestisitler nedeniyle tehdit altındadır. Özellikle tarım alanlarının genişlemesi ve doğal yaşam alanlarının yok olması kirpilerin yaşamını zorlaştırmaktadır.
- Koruma Çabaları: Bazı bölgelerde kirpilerin korunması için özel çabalar bulunmaktadır. Kirpi dostu bahçeler oluşturmak ve doğal habitatlarını korumak bu çabaların bir parçasıdır.
Kültürel ve Sosyal Önemi
- Mitoloji ve Folklor: Kirpiler, çeşitli kültürlerde mitolojik ve folklorik figürler olarak yer alır. Özellikle Avrupa’da kirpiler, bahçelerin ve tarlaların koruyucusu olarak görülür.
- Evcil Hayvan Olarak: Bazı insanlar kirpileri evcil hayvan olarak beslemektedir. Ancak, bu tür kirpilerin özel bakım ve dikkat gerektirdiği unutulmamalıdır.
Kirpiler, kendine özgü dikenleri, gececi yaşam tarzları ve çeşitli beslenme alışkanlıkları ile doğanın ilginç ve sevimli üyeleridir. Onların korunması, biyolojik çeşitliliğin sürdürülmesi ve ekosistemlerin sağlığı açısından önemlidir.