Çalışmak ile ilgili hadisler-Çalışmanın Önemi Hadisleri -Dostkelimeler

Selam Dostlarım, konumuzda; Çalışmak ile ilgili hadisler Kısa ve Arapça, Çalışmanın Önemi İle İlgili Hadisler, Peygamber efendimizin çalışmak ve gayret göstermek ile ilgili hadisleri, Başarı ile ilgili hadisler, Ders çalışmak ile ilgili hadisler, Çalışmak ile ilgili hadisler kısa, Çalışmak ve başarı ile ilgili hadisler, Ahiret için çalışmak ile ilgili hadisler, Peygamber efendimizin çalışmaya verdiği önem, aramalarında sizlere yardımcı olacak şekilde paylaşmaya çalıştık. Çalışmak ile ilgili ayetler için konunun sonuna linkler verdik.

Sizler de Çalışmak ile ilgili hadisler paylaşmak isterseniz yorum bölümünden ekleyebilirsiniz. Yorumlarınız bizlere daha iyi paylaşımlar yapmak için yol gösterecektir. Bu konumuzda Peygamber sav. Efendimizin Çalışmak konusunda hadislerini aşağıda sıralamaya çalıştık. Umarız faydalı olur.

Not : Çalışmak ile ilgili aşağıda sıraladığımız hadislerde kalın yazılı yerler ravi ve kaynak bilgilerini içermektedir.
Dostkelimeler.com / Türkiye’nin en geniş Güzel sözler, ayetler, hadisler ve atasözleri ve deyimler platformu // Bizleri her türlü sosyal medyadan takip edebilirsiniz. Konumuzun altında linkler mevcuttur.

Çalışmak ile ilgili Hadisler

Peygamberimiz sav. şöyle buyurmuştur:

Hiçbir kimse kendi elinin emeğinden daha hayırlı bir gıda yememiştir. Buhari, Camius Sahih,c.2,s.9

Peygamberimiz sav.’e Bir bedevi gelerek:

“Ey Allah`ın Resulü! Bana hicretten haber ver!” dedi. Aleyhissalatu vesselam: “Vay sana! O ağır bir iştir. Senin develerin var mı?” dedi. Adam, “Evet!” deyince: “Zekatlarını veriyor musun?” diye sordu. Adam yine “Evet!” deyince: Ö”yleyse sen o uzaklarda kal ve çalış, zira Allah senin amelinden hiçbir şeyi eksiltmeyecektir” buyurdu. Ebu Said – Kütübü sitte hadis no:3253

Abdullâh b. Ömer Şöyle demiştir: Resûlullâh salla`llâhu aleyhi ve sellem`den (şu temsîli) işittim. Buyuruyordu ki: Sizden evvel gelen ümmetlere nisbetle sizin (dünyâda müddet-i) bekânız (bütün güne nisbetle) ikindi namazından gurûb-ı şemse kadar (olan müddet gibi) dir. Ehl-i Tevrât`a Tevrat verildi. (Onunla) âmil ol(up çalış)dılar. Lâkin gün yarıyı bulunca çalışmaktan âciz kal(ıp vazgeç)diler. Onlara da birer kırat (olan gündelik) verildi. Sonra bize Kur`ân verildi. Gurûb-ı şemse kadar çalıştık. Ve bize ikişer kırat olarak (gündelik) verildi. Bunun üzerine ehl-i Tevrât ile ehl-i İncil: “Ey Rabbimiz, onlara ikişer kırat, bize ise (yalnız) birer kırat verdin. Halbuki biz daha çok çalıştık.” derler. Allah (Celle ve Alâ Hazretleri) de: “(Bütün gün çalıştığınıza göre şart edilen) gündeliğinizden bir şey kestim mi ki?” diye sorar. Onlar: “Hayır, (kesmedin yâ Rab)” derler. O da: “İşte o, benim (kerem ve) fazlımdır ki, dilediğime veririm” buyurur. Abdullâh b. Ömer – Sahihi buhari hadis no:334

Peygamberimiz sav. şöyle buyurmuştur: “Allah, elinden iş gelen sanatkâr müm’in kulu sever.” (Taberânî, Evsat, 8/80; Beyhakî, Şuabu’l-Îmân, 2/88)

Bedevî bir A`râbî Resûlullâh salla`llâhu aleyhi ve sellem`e hicretten sordu, – (Medîne`ye hicret edeyim mi? dedi). Resûl-i Ekrem cevâben: – Sakın hâ! Hicrete kalkışma! Hicret çok çetin iştir, buyurdu. Ve: – Senin deve nev`inden zekâtı verilmiş malın var mıdır? diye sordu. Bedevî: – Evet vardır, diye cevab verdi. Resûl-i Ekrem: – Öyle ise (beis yok) sen, Medîne`ye uzak olan köyünde çalış!. Allah senin (hayırlı) işi (nin sevâbı) ndan bir şey eksik bırakmaz, (köyünde de sana verir) buyurdu. Ebû Saîd-i Hudrî – Sahihi Buhari

Ebû Saîd el-Hudrî anlatıyor: Medineli Müslümanlardan bir kısmı Rasûlullah’tan (s.a) bir şeyler istediler. O da verdi. Sonra yine istediler. Rasûlullah (s.a), elindekiler bitinceye kadar verdi. Verebileceği şeyler tükenince onlara şöyle hitap etti: “Yanımda bir şeyler olsaydı, onları sizden esirgemez, verirdim. Kim dilenmekten çekinir, iffetli davranırsa, Allah onun iffetini arttırır. Tokgözlü olmak isterse, Allah onu başkalarına muhtaç olmaktan kurtarır. Kim de sabretmeye çalışırsa, Allah ona sabır verir. Hiç kimseye, sabırdan daha hayırlı ve engin bir lütufta bulunulmamıştır.” Buhârî, Zekât 50, Rikak, 20; Müslim, Zekât 124.