Arif Nihat ASYA Çocuk ve Ağaç Şiiri

Çocuk ve Ağaç

Çocuk, çok sevdi ağacı…

Verirdi ona, her kış

Çiçekleri olaydı!

Ağaç, çok sevdi çoçuğu…

Öperdi altın saçlarından

Dudakları olaydı!

Ve ona öptürmek için,

Eğilirdi yerlere kadar;

Yanakları olaydı!

Dökerdi önüne hepsini

Gümüşten, altından, sedeften

Oyuncakları olaydı!

Ve çoçuk gittikten sonra,

Böyle kalır mıydı ağaç?

Ne olurdu onunda

Bacakları olaydı,

Ayakları olaydı!

Arif Nihat Asya