İbretlik bir Hikaye ve hadisler

İmam-ı Gazâli (rahmetullahi aleyh) Anlatıyor;

Bir gün,buğday tarlalarından geçerken; aklıma takıldı.

Ey Rabbim(c.c) Bu buğdayları; yiyelim diye yarattın da,acaba; üstlerindeki kılçıklarını neden yarattın ?

Sonra bir anda,sürülerce kuşlar;yeşil olgun buğdayları yemeye geldiler. Fakat, buğdayların üzerindeki kılçıklar; jandarma,asker ve polis gibi buğdayları bekliyor. Kuşların, almasına da; izin vermiyorlardı.

Ne zaman,buğday almak isteseler;kuşların yüzlerine batıyor. Kuşlar,buğday; alamıyorlardı.

Subhanallah!…

Demek ki, bu kılçıklar; buğdayı beklemek için yaratılmış,boşuna; yaratılmamış.” dedim.

Sonra da

” Ey insan! Buğday üzerindeki, bir kılçık bile; boşuna yaratılmayıp, tüm nimetler; senin için yaratılmışken,

Sen,nasıl; başıboş ve boşuna yaratılmış olabilirsin dedim. ” diyor.

Ey kardeşlerim!

Hayvanlar, bitkiler, yeryüzü, gökyüzü her şey bize hizmet ediyor.

Basit ve değersiz olsak, bunca nimet; bize verilir mi !…

Hayvanlar, bizim için; can veriyor,

( Balık,tavuk,Koç,deve, v.b …gıda için; kesiliyor) bitkiler; bizim için sararıyor ve kuruyor.

Canlı- cansız, her şey; bizler için çalışıyor ve hizmet ediyor…

Bu kadar,nimet ayağına serilmiş insan;boşuna yaratılmış olabilir mi ?

Her şey, bizim;için!

Hadîs-i Şerifte

“ Îman; iki kısımdır. Yarısı; sabırda, yarısı; şükürdedir.” buyrulmuştur. ( Beyhakî, Şuab, VII, s. 127 )

Gerçek Hamd ve Şükür, birbirine bağlı;üç (3) unsurdan oluşur.

Bunlar; İlim, Hâl ve Amel’dir.

1- İlim; bütün nîmetlerin Cenab-ı Hak’tan(c.c) geldiğini bilmektir.

2- Hâl; nîmetlerin gerçek sahibine karşı tâzim, hürmet ve muhabbet duymaktır.

3- Amel ise, bu duyguların gerektirdiği; minvâl üzere yaşayıp, şükrü;kavlen ve fiilen ifâde etmek,nîmetleri; Cenab-ı Hakk(c.c)’ın rızâsına, uygun olarak; kullanmaktır.

Peygamber Efendimiz (sav): “Kim,Dîni hususunda; kendisinden üstün olana bakıp,O’na; tâbî olur, Dünyası hususunda da,kendisinden aşağı da bulunana bakıp; Cenab-ı Allâh(c.c)’ın kendisine vermiş olduğu üstünlüğe, hamd ederse; Cenab-ı Allah(c.c),O Kişi’yi;şükredici ve sabredici olarak yazar…” buyurmuştur. ( Tirmizî, Kıyâmet, 58/2512)

Yüce Rabbimizʼe(c.c), sayamayacağımız kadar; vermiş olduğu nîmetleri için,çok;şükretmeliyiz.

Muaz b.Cebel(r.a), Efendimiz(sav)’e

” En faziletli amel; hangisidir ? ” demiş.

Efendimiz(sav):

” Dilin,zikri ilahî ile; ıslak olduğu halde, Allah’a(c.c); kavuşmandır. ” buyurmuştur.

(Tirmizi,Deavat,4)

Cenâb-ı Allah’ı(c.c),her dâim;hamd ile tesbîh etmeliyiz.

Gerçek manada şükretmekten;âciz olduğumuz için,her halukârda; affımızı dileyip, bol bol tevbe-istiğfâra;devam etmeliyiz.

Her dâim; rızâ ve şükür hâlinde yaşayarak, zamanı; en kıymetli olan hususlara sarf edip, son nefesimizi de,Yüce Rabbimiz(c.c)’ in yardımı ile; imanlı ve yüz akı ile verebilmemizi nasip ve müyesser eylesin.

Yüce Rabbimiz(c.c)! Cümlemizi ve nesilleri, nimetlerin;şükrünü îfâya, gayretli; olanlardan kıl.

Sunulan nimetlerin; âhirette de hesabını kolayca verebilen, bahtiyar kulları arasına; bizleri de dahil olanlardan eyle!..

Hamd,şükür,zikir,rızâ ve duâ hâllerini,hayatımızın; şartları değişse de, gönlümüzün;değişmez vasfı eyle.

Rıza içinde,daima; razı olma hasletini, ayrıca da;sabrı üzerimize bolca yağdır…..

Cumanın;bereketi, mağfireti,feyzi,güzellikleri ve nurları üzerinize olsun.

Âmin!..