Devenin Dile Gelip Konuşması

Birgün Yahudinin biri, iki yalancı şahit buldu ve Peygamber efendimize gidip dedi ki:

– Yâ Muhammed! Eshâbından şu zât, benim devemi çaldı. İşte şahitlerim de burada.

Peygamber efendimiz şahitlere sordu; “Doğru” dediler. Eshâb-ı kirâmdan olan o zâtı çağırtıp, buyurdu ki:

– Bak hakkında şikâyet var.

– Ne oldu yâ Resûlallah?

– Sen bu gece bir deve çalmışsın.

– Ben mi, kimin devesini?

– İşte bu Yahudinin devesini.

– O deveyi ben satın aldım, çalmadım yâ Resûlallah.

– Peki, senin şahidin var mı deveyi satın aldığına dair?

– Yâ Resûlallah ben yeni aldım daha deveyi, gören yok, bilen yok.

– Bu şahitler, devenin Yahudinin olduğunu söyledi. Onun için deve Yahudiye verilecek.

O mübârek zat Peygamber efendimizden rica etti:

– Yâ Resûlallah! Bana biraz müsaade eder misin?

Sonra mescidin bir köşesine gidip, 2 rekât namaz kıldı, elini açtı ve şöyle duâ etti:

“Yâ Rabbî, ben her gece yatağa yatmadan, uyumadan evvel Cenâb-ı Peygamberimize, 10 salevât-ı şerîfe okurum. Yâ Rabbi! Eğer bu senin indinde makbul oldu ise, kabul oldu ise, beni bu sıkıntıdan kurtar! Bu deveyi ben satın aldım, ama şahitler Yahudinin olduğunu söylüyorlar.”

O kişi geri geldiğinde, deve ayağa kalktı ve anlaşılır bir lisanla dedi ki: “Yâ Resûlallah! Bu Yahudi yalan söylüyor. Ben bu zatın devesiyim.”

Deve konuşunca, “Deve nasıl konuşur?” diyen Yahudi ve şahitler korkup kaçtılar.

Onlar gittikten sonra Peygamber efendimiz, sebebini sorduğunda şöyle cevap verdi:

– Yâ Resûlallah! Benim bir âdetim var. Her gece yatmadan evvel size 10 defa salevât-ı şerîfe okurum. Allahü teâlâ bu 10 salevât-ı şerîfeyi kabul etti ve deveyi size söyletti.

Peygamber efendimiz buyurdu ki:

– Sen ki, bana her gece 10 salevât-ı şerîfe okuyunca, Allahü teâlâ dünyada iken seni bu sıkıntıdan kurtardığına göre, ahirette de Cehennemde yanmaktan kurtaracaktır.