Fare misin, ceylan mı?
“Fare aslandan korkamaz” der Mevânâ… “Fare sadece kediden korkar. Aslandan korkmak farenin harcı değil ki. Aslandan korkmak için ceylan olmak gerek, ceylan…”
Ey açlıktan korkan insan, işte korktuğun şey başına geldi. Açsın şimdi. Ey susuzluktan endişelenen insan; olan oldu şimdi. Susuzsun şimdi. Seni doyuranın ekmek olduğunu, seni kandıranın su olduğunu sanıyordun oruçtan önce. Ama bak ki, ekmek de su da seni doyurmakta çaresiz. Seni doyuran ekmek değil Rabbinmiş. Seni kandıran su değil Rabbinmiş meğer. Her iftar vaktinde görmedin mi bu gerçeği… Allah’la doymanın tadına varmadın mı hiç?
Öyleyse, gel, fare olma. Susuzluktan ve ekmeksizlikten korkma… Allah’sızlıktan kork. Ceylan huylu ol.
Neyden korktuğuna bir bak ki, değerini öyle bilesin, makamını öyle göresin.
