Çocuklarımızın Yedeği Yoktur
Çiçekler su ile büyür, çocuklar sevgiyle ve şefkatle.
Eğitim ciddi bir alandır, çocuk eğitmek için doğru eğitim metotlarını bilmek gerekir. Çocuğunu sevmeyen anne ve baba görmedim ama doğru eğitim metotlarını bilmeyen anne ve babaları çok gördüm. Kaş yapayım derken göz çıkaran çok.
Çocuklarımız değerlidir, onlar evimizin süsü, gönül bahçemizin gülleridir.
Yarın kabre girdiğimiz zaman sevap defterimizin açık kalmasını sağlayacak, bize dua ve ibadetleriyle sevap kazandıracak en değerli varlıklarımızdır.
Onun için çocuklarımızın değerini bilmeli, kabrimizde yalnız kaldığımızda bize dua ve sevap gönderecek hayırlı evlatlar yetiştirmeliyiz.
Peygamberimiz (sav), evleniniz, çoğalınız, kıyamet gününde ümmetimin çokluğu ile iftihar edeceğim, buyurur.
Sevgili Peygamberimizin (sav) iftihar edeceği nesiller yetiştirmek, en önemli vazifemiz.
Çocuklarımızı sevmeliyiz ve onları bütün kalbimizle kucaklamalı, şefkatle bağrımıza basmalı, onların iyiliği ve terbiyesi için elimizden geleni yapmalıyız.
Sevmediğimiz çocuğu eğitemeyiz. Çocuklarımız başımızın tacı, gönlümüzün sultanı olmalı.
Gönlüne giremediğimiz çocuğun, kafasına giremeyiz. Çocuklarımıza kendimizi sevdirmeliyiz.
Çocuklarımızla ilgilenmeliyiz, onlara faydalı ve güzel bilgiler vermeliyiz. Sürülmeyen ve buğday ekilmeyen tarlalarda otlar ve dikenler biter.
Çocuk eğitimi, anne karnında başlar. Çocuk anne karnında 4-5 aylık olunca dışarıda konuşulanları duymaya başlar. İyi, hoş ve güzel şeyler duymalı.
0-2 yaş çocuk eğitiminin çok önemli devresidir. Çocuk bu sürede anne ve babanın kucağındadır. Sevgi görmeli ve şefkatle kucaklanmalı, sevilmeli, onunla konuşulmalı, ilgilenilmeli.
Anneler, çocuklarını mutlaka emzirmeli. Anne sütünün yerini hiçbir gıda tutamaz. Hele anne şefkatinin yerini hiçbir bakıcının ilgisi dolduramaz. Annenin rakibi ve yedeği yoktur.
2-6 yaş arası beyin gelişimi çok hızlıdır. Beyin beş duyu ile aldığı bütün bilgileri kaydeder. Beyindeki sinir hücreleri arasında çok hızlı bağlar örülür. Bu süreçteki gelişim hızı, sonraki yıllarda yakalanamaz.
Onun için dil ve din eğitimini erken yaşta vermeye başlamalı ve erken yaştaki eğitimi önemsemeliyiz.
Çocuk eğitiminde vazgeçilmez on adımı şöyle sıralayabiliriz:
1.Çocuklara okul öncesi resimli kitaplar sonra seviyesine uygun eserler almalı, onlara kitap okumalıyız. Bir rafla başlayarak bir kitaplık sahibi olmalarını sağlamalıyız.
Hafıza eğitimine önem vermeli; sure, şiir ve güzel sözler ezberletmeliyiz.
Ahlak, edep, terbiye ve güzel davranışları benimsetmeliyiz.
Çocuğumuzla ilgilenmeli, konuşmalı, güzel hikâyeler anlatmalıyız.
Çocuklar meraklıdır. 2.5 yaşından itibaren soru makinesine dönüşürler. Çocuklarımızı ciddiye almalı, sorularına doğru ve tatmin edici cevaplar vermeliyiz.
Birlikte gezmeli, görmeli ve onların dünyayı ve varlıklar âlemini tanımalarını sağlamalıyız.
Sağlıklı beslemeli, düzenli uyumalarını temin etmeli, yatakları olmalı, tertip ve düzeni öğretmeliyiz.
Arkadaşlar edinmesi, onlarla birlikte oynaması sağlanmalı ve sosyalleşmesi temin edilmeli.
Mümkünse kreş ve anaokuluna göndermeli, eğitimcilerden yardım almalı.
Birlikte oyun oynamalı, namaz kılmalı, dua etmeli, camilere gitmeli ve birlikte vakit geçirmeliyiz.
Çocukları televizyonlara, bilgisayarlara, cep telefonu oyunlarına terk etmemeli, bu çekici aletleri bilinçli kullanmayı öğretmeli; bu aletleri öğrenme aracı olarak kullanmalıyız. Çocuğumuzla ilgilenmez, onu kendi hâline terk eder, işimize dalarsak, çocuklarımız da bu boşluğu cep telefonu, internet ve televizyonla doldurur. Medyayı bilinçli ve faydalı kullanmamız şart.
Anne ve babanın yedeği yoktur, onların yerinin kimse dolduramaz. Anne ve baba çocuğu, huzurlu bir ortamda büyütmeli. Evde kavga ve huzursuzluk çıkarmamalı, çocukların yanında eşler birbirine bağırıp çağırmamalı. Çocukları güven ortamında yetiştirmeli, çocuklar kendini güvende hissetmeli.
Evde problem çıkarsa eşler, problemleri sevgi ve saygı çerçevesinde birbirleriyle konuşarak çözebilmeli. Eşler, kitabın problem çözümü ile ilgili bölümleri dikkatle okumalı, problemleri konuşarak ve birbirlerini ikna ederek, birbirlerine saygı duyarak çözmeye özen göstermelidir.
Ebe ve dedeler, eğitimde tecrübeli insanlardır. Onların tecrübe ve yardımından faydalanmalıyız.
Teyze, hala, dayı, amca gibi akrabalarla bir araya gelmeli, çocukların onlarla konuşması, tanışması, birlikte vakit geçirmesi temin edilmeli. Eğitimde sosyal çevrenin de yardımından faydalanmalı.
Çocuklarımızın zengin bir akraba, arkadaş ve sosyal çevresi olmalı.
Zihin açıcı oyunlar oynamalı, oyuncaklar almalı.
Oyun, eğlence ve gezi yerlerine gitmeli.
Özetle söylemek gerekirse çocuğun en etkili ve en önemli öğretmenleri anne ve babadır. Onların yeri doldurulamaz. Anne ve baba, eğitim görevini kimseye devredemez ve etmemeli.
Bir araştırmaya göre insanlar en çok, çocuklarla birlikte iken mutlu oluyor. Çocuklar yaşarken mutluluk kaynağımız, öldükten sonra da sevap hazinemiz. Onların yedeği yoktur.
Çocuk eğitimde şu beş şey çok önemli:
Çocuklarımızı sevmeli, onlarla ilgilenmeliyiz.
Zekâ ve hafızalarını geliştirmeliyiz.
Onlara kimlik, kişilik ve güzel ahlak kazandırmalıyız.
Öğrenme ve çalışma disiplini kazandırmalıyız.
Yeteneklerine ve kendilerine güvenmelerini sağlamalıyız.
Çocuğumuzu bizden iyi kimse eğitemez. Onu en çok sevebilecek, ona iyi, güzel ve faydalı şeyleri en iyi öğretebilecek olan biziz. Görevimizi layıkıyla yapmaya çalışmalıyız. Eksiklerimiz mutlaka olur. Bunları kitaplar okuyarak, eğitimcilerden seminerler alarak tamamlamalıyız.
Eğitim uzun bir süreçtir, ömür boyu devam eder. Aceleci olmamalı, sabırlı olmalıyız. Her yaşta öğrenilmesi gereken bilgiler ve kazanılması gereken erdemler vardır. Bunları ihmal etmemeliyiz.
Emek verir ve doğru eğitim metotları kullanırsak Allah yardım eder, çocuklarımız aile bahçemizin gülleri olur inşallah.